Ο Γιώργος μιλάει ελάχιστα. Λέει τα απαραίτητα. Έχει μια αργή βαθιά φωνή που μας επιτρέπει να την ακούμε σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις. Τις περισσότερες φορές , στις ερωτήσεις μας , απαντάει μόνο κουνώντας το κεφάλι, πότε αποφατικά , πότε καταφατικά . Με βλέμμα έξυπνο όμως, που σε σφάζει. Σε μια εποχή όπου όλοι κάνουν θόρυβο , που δεν αφήνει κανείς τίποτα ασχολίαστο ή αφωτογράφιστο , ο κόσμος του Γιώργου παραμένει , τον περισσότερο καιρό, ερμητικά κλειστός. Στα διαλείμματα ,τον βλέπω ν απομονώνεται σε μια γωνιά του σχολείου και να παραμένει εκεί μέχρι να χτυπήσει ξανά το κουδούνι .

Την περασμένη Τρίτη , λίγο πριν κλείσει το σχολείο για Πάσχα, εντυπωσιακοί σχηματισμοί εμφανίστηκαν ξαφνικά στον ουρανό. Οι Red Arrows, το ακροβατικό σμήνος της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Μεγάλης Βρετανίας, έκανε την εκπαίδευση του στην Ελλάδα. H μπλε, άσπρη, κόκκινη τροχιά των αεροπλάνων έφτιαχνε σχήματα ελλειπτικά και ημικύκλια στο μπλε φόντο . Ο ουρανός της Χαλκίδας έμοιαζε, ξαφνικά, σαν πίνακας του Robert Delaunay.

Όλοι, ανάμεσα τους κι εγώ , είπαν «ωωω» με το βλέμμα στραμμένο προς τα πάνω . Κάποιοι αμέσως άρχισαν να χρησιμοποιούν την κάμερα του κινητού τους. Ο Γιώργος όμως τίποτα, ανέκφραστος.

Το επόμενο πρωί επάνω στο θρανίο, άφησε μόνο αυτή τη ζωγραφιά .