Με βλέπει σαν λεπρό
Τις πρώτες μέρες της «Καραντίνας» βγήκα για λίγο έξω, λίγο σαν κυνηγημένος για να μην κολλήσω. Ξαφνικά είδα στο πρωτοσέλιδο μιας τοπικής εφημερίδας τον τίτλο : «Με Βλέπει σαν Λεπρό». Ακριβώς απέναντι μου , σ’ ένα καφενείο ( δεν είχαν κλείσει ακόμα) είδα δυο ηλικιωμένους με μάσκα. Κάθονταν ο ένας απέναντι στον άλλον, σε διαφορετικό τραπέζι, αμίλητοι. Σαν η λεζάντα που είχα δει προηγουμένως να αιωρούνταν πάνω απ τα κεφάλια τους , σαν συννεφάκι από κόμικ που ερμηνεύει τη σκέψη τους. «Με βλέπει σαν λεπρό» έμοιαζε να σκέφτεται ο ένας για τον άλλον.
Το φιδάκι
Επιστρέφοντας στο σπίτι , ένας απ τους γιους μου , είχε ζωγραφίσει αυτό:
Ένα νευριασμένο φιδάκι με κόκκινα μάτια.
Το είδα σαν μια παιδική αντίδραση ,χαριτωμένη κι «αναρχική» , βγαλμένη ,θα ‘λεγες, από έναν κόσμο καραγκιοζίστικο . Το φιδάκι έδειχνε τα δόντια του σ αυτό το «άγνωστο πράγμα» για το οποίο είχαμε αρχίσει να μιλάμε όλοι. Σχεδόν ζήλεψα τον μικρό. Δεν το πολυσκέφτηκα και αντέδρασα αυθόρμητα. Να φτιάξω ένα ημερολόγιο . Δεν το είδα όμως ως ευκαιρία για άλλο ένα «καλλιτεχνικό project», ως «αρτίστας», δηλαδή, που δημιουργεί , βρέξει-χιονίσει, ακόμα και μέσα σε συνθήκες πανδημίας. Καθόλου έτσι. Προσπάθησα ν αντιδράσω όπως ένα παιδί. Εξάλλου σαν παιδάκια , και μάλιστα λίγο απορημένα, μοιάζουμε όλοι μπροστά στις πρωτόγνωρες καταστάσεις .
Η ειδησεογραφία ως κολάζ
Την ίδια στιγμή ,λίγο μετά το αρχικό μούδιασμα και παρόλο που οι περισσότεροι φαινόταν πως είχαν συμμορφωθεί με τα μέτρα περιορισμού ,κάποιοι άρχισαν να υιοθετούν απόψεις ,να κάνουν αστειάκια ,να προβάλλουν αντιρρήσεις. Απ τη μια η τρομολαγνεία, απ την άλλη η ελαφρότητα. Ένας μικρός διχασμός διαγραφόταν πάλι στον ορίζοντα. Εντελώς συνειδητά αποφάσισα να μην επηρεαστώ και να προχωρήσω.
Φυσικά και με ενδιέφερε η ειδησεογραφία , και μάλιστα πριν «κρυώσει», όπως αυτή εμφανιζόταν στην οθόνη του λάπτοπ μου κάθε πρωί. Αλλά μ’ έναν πλάγιο τρόπο. Ήθελα να αφαιρέσω το πιο φευγαλέο της επικαιρότητας και να κρατήσω αυτό που μπορεί να επιβιώσει πέρα απ την ροή των γεγονότων. Αυτό είναι το κίνητρο που ενώνει αυτές τις σελίδες. Ήθελα να αποφύγω σκόπιμα τη, συχνά επιπόλαια και «εν θερμώ», ματιά της στιγμής, να αφηγηθώ κάτι που θα μπορούσε να υπάρχει και μετά τη φασαρία των ημερών .
Απ τα γεγονότα, διάλεγα μόνο τα κομμάτια εκείνα που με ενδιέφεραν, αυτά που θα μπορούσαν να με συγκινήσουν ως φράσεις, ως λέξεις μεμονωμένες , τα «κολλούσα» με άλλους δικούς μου συνειρμούς και δημιουργούσα μια εικόνα. Ακριβώς όπως σ’ ένα κολάζ, που απλώνεις τα χαρτάκια σ’ ένα φόντο και αλλάζεις τις θέσεις, δοκιμάζεις διάφορα μέχρι να προκύψει κάτι άλλο . Τι ήταν αυτό το «άλλο» όμως; Δύσκολο ν’ απαντήσεις . Έτσι όπως βλέπω συγκεντρωμένες τις σελίδες, τα κολάζ αυτά μαζί με τις λεζάντες τους ,θα έλεγα πως είναι μικρές αυτοτελείς «ιστορίες» που δημιουργήθηκαν μέσα σε κλειστοφοβικό περιβάλλον, με ενότητα ύφους παραδόξως , λίγο αστείες, και εν τέλει αισιόδοξες. Και το κυριότερο: έχουν ένα περίεργο πείσμα για συνέχεια της ζωής μέσα και πέρα απ αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Σωτήρης Τσιοδρας
Το θέμα μπορεί να είναι ο κορονοιός, το πρόσωπο όμως είναι ο Τσιόδρας , ο λοιμωξιολόγος της καρδιάς μας.
Κάθε απόγευμα, σαν μια καθημερινή ιεροτελεστία, μας ενημερώνει για τα επιβεβαιωμένα κρούσματα.
Το γυάλινο του βλέμμα και η ψυχρή φωνή δεν προέρχονται από μια εκ φύσεως παράλογη σκληρότητα, είναι η φωνή της λογικής που κάνει τις αλλοπρόσαλλες «μεταφυσικές» απόψεις να χάσκουν εκτεθειμένες.
O τενόρος Mauricio Marchini απ’ το μπαλκόνι του , ερμηνεύει την Άρια «Nessun Dorma» του Puccini για ν’ ανεβάσει το ηθικό των Φλωρεντινών συμπολιτών του. Η Άρια τελειώνει με το στίχο » All alba vincero» που σημαίνει «Κατά την αυγή θα νικήσω». Ο μέγας Pavarotti τον ευλογεί από ψηλά , ενώ ο γιος του , κλείνει τ’ αυτιά του.
Με Βλέπει Σαν Λεπρό
Mi Vede Come Un Lebbroso
Η πολυκατοικία
Άδεια πόλη , γεμάτη πολυκατοικία.
Ιδιοκτήτες, ένοικοι, παιδιά.
Πληκτρολόγια που υπερθερμαίνονται και γλάστρες που , πια, ποτίζονται τακτικά .
Σε σούπερ μάρκετ της Ισπανίας
Σε σούπερ μάρκετ της Ισπανίας απαγορεύεται να μιλήσεις σε άλλον.
Με Πρόφαση τα Χρυσόψαρα
Ακόμη και τα ψάρια που έχουν στα ενυδρεία τους βγάζουν βόλτα οι κάτοικοι της Ρουμανίας, αψηφώντας τα αυστηρά μέτρα περιορισμού
Καναδάς
Ο Πρωθυπουργός του Καναδά αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αξιοποιήσει το στρατό κατά της επιδημίας. Η χώρα που φημίζεται για τη διαλλακτικότητα της , τους τραγουδοποιούς της , και τις σημύδες της, δοκιμάζεται σοβαρά.
Κινέζικα Φυτά
Ο ιός που ξεκίνησε απ’ την ασιατική χώρα φαίνεται πως έκανε ένα καλό. Βοήθησε το περιβάλλον να ανασάνει .
Ένας απ’ τους βασικούς λόγους που συνέβη αυτό είναι γιατί πολλές βιομηχανικές μονάδες αναγκάστηκαν να μείνουν κλειστές.
Κινέζικα φυτά αγνώστου ταυτότητας άρχισαν να φυτρώνουν σε γιγάντιες διαστάσεις δίπλα απ’ τις πολυκατοικίες.
Κολόνια Λεμονιού
Γύρω στα μέσα Μαρτίου εκατοντάδες Τούρκοι σχημάτιζαν ουρές έξω από αρωματοπωλεία για να αγοράσουν χύμα κολόνια λεμονιού που σύμφωνα με τις φήμες καταπολεμούσε τον ιό.
Μπήκε ο Απρίλιος και ο ιός εξακολουθεί να σαρώνει .
Ο πρόεδρος σκέφτεται σοβαρά μια πιο δραστική χρήση της κολόνιας λεμονιού .
Παραλία Χαλκίδας
Με ένα σουβλάκι στο χέρι πιάστηκε άνδρας στην παραλία της Χαλκίδας .
Όταν η Αστυνομία τον έλεγξε, διαπιστώθηκε ότι είχε στείλει ες εμ ες για σωματική άσκηση.
Ο άνδρας με το σουβλάκι δικαιολογήθηκε λέγοντας ότι έκανε λάθος στον αριθμό που είχε πατήσει.
Η Νευορκέζικη Γερακίνα
Κορμοράνοι στη Βενετία
Αγριογούρουνα στη Βαρκελώνη
Πάπιες στο κέντρο του Παρισιού
Ρακούν στο Σαν Φελίπε του Παναμά
Άγριες γαλοπούλες στο Όκλαντ
Και στο Σέντραλ Παρκ μια αμερικανική γερακίνα κοιτάζει βλοσυρά.
Η φύση διεκδικεί τους βιότοπους που κάποτε κατείχε.
Απάτη
Σε συνέντευξη τύπου ο Αρχηγός της Πορτοκαλί Κουστωδίας αναγκάστηκε να υπερασπιστεί τη χρήση της λέξης «απάτη» σε σχέση με το ξέσπασμα του Ιού .
Αναφερόταν , λέει, στην πολιτικοποίηση του Ιού κι όχι στο ξέσπασμα αυτό καθ’ αυτό .
Ακολούθησε σιωπή ολίγων λεπτών .
Christophe
Τα έκανε όλα όπως έπρεπε.
Πάτησε το 6 για » σωματική άσκηση » και βγήκε.
Στο πρώτο χιλιόμετρο του ήρθανε τα νέα στο κινητό. Άκουσε το μήνυμα και σταμάτησε. Ο Κριστόφ πέθανε, επιβεβαίωνε το Γαλλικό Πρακτορείο.
Θυμήθηκε την Αline , για λίγο, και μετά συνέχισε .
Τώρα Που Καταλάγιασε ο Θόρυβος
Βατήρας
Η χώρα σήμερα κάνει το πρώτο βήμα για τη μετάβαση στη νέα καθημερινότητα.
Ανέβηκα και πήρα τη μεγάλη απόφαση για τη βουτιά σε αχαρτογραφητα νερά.