Ανακάλυψα, μετά από πολλά χρόνια, αυτες τις μικρού μεγέθους σπουδές με λάδι απ τα χρόνια της ΑΣΚΤ Αθηνών. Τις είχα κάνει στο 1ο έτος των σπουδών μου στο εργαστήριο των Λάκη Πατρασκιδη και Μαρτίνου Γαβαθά. Δεν ξέρω εάν αξίζουν , δεν είναι αυτό τόσο. Τα θυμάμαι όμως όλα τόσο καθαρά: το φως όπως έμπαινε απ τη τζαμαρία, τη μυρωδιά νεφτιού ή φιξατιφ, τα μοντέλα να καπνίζουν και να συζητούν χαμηλόφωνα περί ανέμων και υδάτων στα διαλείμματα, το που ακριβώς είχα στημένο το καβαλέτο μου, τις ατάκες των συμφοιτητών μου , την ησυχία που επικρατούσε όταν μιλούσαν οι δάσκαλοι, ακόμα και το τι μουσική έπαιζε το discman(!) της κοπέλας στο μπροστινό μου καβαλέτο. Θέλω να πω: μου ήρθαν όλα τόσο ζωντανά μπροστά μου σήμερα το πρωί, βλέποντας αυτά τα έργα, που για λίγο νόμισα πως στ αλήθεια διακτινίστηκα πίσω στο 1998.